Het werk van Inge Aanstoot is fantasievol, krachtig, organisch, kleurrijk en kent veel interessante contrasten. Ze schept een eigen wereld die persoonlijk en toch algemeen herkenbaar is. Aanstoots schilderijen zijn overwegend groot en vaak tot in alle hoeken gevuld, maar ze weet ook spanning op te roepen met leegtes tussen figuren en voorwerpen. Haar kleuren zijn diep en intens. Ze schildert vanuit haar eigen ervaring, brein en ziel en lijkt dat op een bijna vanzelfsprekende manier te doen.
Door een goede vlak- en kleurverdeling weet zij ondanks de veelheid aan details eenheid in haar composities te bereiken. Haar werk lééft. Sinds haar afstuderen in 2009 maakte zij al een sterke ontwikkeling door, en de jury verwacht dat zij in de toekomst zeker nog verder zal groeien.
De jury is diep onder de indruk van Joshua als puur, zeldzaam danstalent. Zijn lichaam, met mooie benen en voeten, is een ideaal instrument voor een grote danscarrière.
Vanuit een breakdance-achtergrond kreeg Joshua zijn klassieke basis bij het Koninklijk Conservatorium. Zijn recente overstap naar de Royal Ballet School in Londen geeft hem behalve een topopleiding ook een kans in het internationale danscircuit. De jury vindt het een mooie gedachte dat hij zijn Haagse vorming daarbij uit zal kunnen dragen.
Karel van Laere is een eigengereide, originele alleskunner, die in zijn atelier in Den Haag kostuums en decors voor uiteenlopende voorstellingen ontwerpt en modeshows vormgeeft. Hij schuwt daarbij geen enkel technisch obstakel.
Ook tourt hij rond met een zeer fysieke dans/muziekperformance en maakt hij korte films waarin hij stilstaat en toch beweegt: hij onderzoekt de beweging van het menselijk lichaam en de ontwikkeling van de techniek om ons heen.
Uit al zijn werk spreekt Van Laeres grote verlangen om het publiek te verbazen met nieuwe invalshoeken, nieuwe manieren van kijken. De jury ziet een belangrijke rol voor hem weggelegd in de toekomst van het theater.
Saskia Mees is een prachtig voorbeeld van hoeveel één enthousiasteling met wilskracht en visie voor elkaar kan krijgen.
Mees was de onvermoeibare, drijvende kracht achter het inmiddels opgeheven ALBA theaterhuis (1999-2012), waar jongeren uit diverse maatschappelijke achtergronden hun eerste kennismaking met de podiumkunsten kregen. ALBA maakte vele eigen muziektheatervoorstellingen en vulde de lacune tussen het jeugdtheater en de officiële toneelopleidingen, waar deze jongeren vaak buiten de boot vielen.
Bij ALBA werden vele succesvolle toneel- en filmacteurs gekweekt en kwamen honderden jongeren voor het eerst in aanraking met de kunst en cultuur. De invloed die dit heeft op een jong mens en zijn visie op het leven is uiterst belangrijk voor een tolerante en moderne maatschappij.
Ze was wel even verbaasd, gaf wethouder Ingrid van Engelshoven toe. Wie verwacht er nu zo’n grote opkomst bij een prijs die voor de allereerste keer wordt uitgereikt? Anders dan de schaars gevulde zaaltjes die ze bij zulke gelegenheden meestal moet toespreken, stond Van Engelshoven nu tegenover een volle Grote Zaal van Pulchri Studio, waar zo’n 200 belangstellenden reikhalzend uitkeken naar de eerste lichting Piket-winnaars. Op de eerste rij zaten de genomineerden zelf, vlak daarachter hun net zo zenuwachtige vrienden en familie.
Na een welkomstwoord van bestuursvoorzitter Louise de Blécourt sprak de wethouder bevlogen woorden over het belang van deze nieuwe kunstprijzen voor Den Haag en over de grote rol die cultuur en cultuuronderwijs in de stad moeten blijven spelen.
Toen was het woord aan juryvoorzitter en presentator van de avond Rinus Sprong, die zich al snel ontpopte tot een spontane, geestige én lenige Master of Ceremonies: ter illustratie van het verschil tussen dansers en gewone mensen zwaaide hij zijn benen indrukwekkend hoog op.
Eerste categorie die met de prachtige introductiefilmpjes van de website werd ingeleid, was de schilderkunst. Na een kort, maar intens kijkje in de keuken van de drie getalenteerde solisten maakte Sprong de eerste winnaar van de avond bekend: Inge Aanstoot, die dolenthousiast en in een voor de gelegenheid speciaal ontworpen, glimmend-groene jurk op het podium sprong. “Ik ben schilder, dus veel woorden heb ik niet, maar ik ben fukking blij!” riep ze nadat de leden van de vakjury haar de fraaie, zware sculptuur van Vittorio Roerade en de forse cheque hadden overhandigd.
Een grappig en hartverwarmend intermezzo van cabaretière en zangeres Veronique Sodano brak even bij alle aanwezigen de spanning, maar toen ging het rap verder met de tweede categorie, de dans – voor Sprong de meest dierbare, want zijn eigen discipline. De jonge Joshua Juncker (16) had nog minder woorden dan Inge Aanstoot voor zijn ‘totaal onverwachte’ overwinning, wat gezien de flitsende beelden van zijn twee collega’s op de filmpjes ook niet zo gek was.
Hetzelfde gold voor de derde en laatste categorie, toneel: een podiumdier met rockambities, een theatergezelschap met krachtige, maatschappijkritische voorstellingen en een knutselende decorbouwer annex filmer. Theater in de breedste zin des woords dus, waarbij Karel van Laere tot winnaar werd gekozen. Via een soms haperende Skype-verbinding werd hij gebeld in Taiwan en reageerde zeer verrast en ontroerd.
Tijdens de geanimeerde borrel na dit officiële gedeelte werd tenslotte de grootste verrassingswinnaar van de avond onthuld, nadat ze per taxi in totale onwetendheid naar Pulchri Studio was vervoerd: Saskia Mees, die de Juryprijs kreeg voor haar fantastische werk bij ALBA Theaterhuis.
Kunstenaars met elkaar vergelijken blijft een moeilijke, misschien wel onmogelijke taak – vandaar ook dat Sprong meermalen alle genomineerden op het hart drukte om hun eigen, unieke pad voort te zetten, voor henzelf en voor ons allemaal.
Op naar de tweede editie!