Winnaars 2015

Meer weten? http://www.piketkunstprijzen.nl/lennart-lahuis

Schilderkunst: Lennart Lahuis (1986)

Lennart Lahuis stelt op inventieve wijze het concept zichtbaarheid aan de orde. Dat bereikt hij door te spelen met de hoeveelheid informatie en het tempo waarmee hij die prijsgeeft. Zowel zijn achter een waslaag verstopte wegwerpafbeeldingen, als zijn ogenschijnlijk slechts uit water bestaande vloerwerken vragen van de kijker een zekere inspanning, maar communiceren daardoor des te krachtiger. Het beeld vervaagt of verdampt zelfs letterlijk, en laat bij de toeschouwer een ghost image achter. Daardoor vraag je je af wat je nu eigenlijk denkt te zien. Door zijn conceptuele aanpak verkleint Lahuis bewust zijn speelruimte als scheppend kunstenaar.

Meer weten? http://www.piketkunstprijzen.nl/sarah-murphy

Dans: Sarah Murphy (1988)

In de Canadese Sarah Murphy ziet de vakjury een getalenteerde en harde werker. Ze heeft een geweldig bewegen, dat ze van top tot teen in weet te zetten. Murphy gebruikt elke vezel in haar lichaam en slaagt er moeiteloos in je te betoveren. Ze heeft een grote verbeelding waarin ze de toeschouwer weet mee te slepen en kan zich veel dansstijlen eigen maken. Het integreren van emotie en gevoel in haar dans kan Murphy als geen ander. Ze intrigeert door haar vermogen haar emoties met zoveel mogelijk detail uit te drukken. Murphy heeft de jury geraakt met haar expressiviteit.

Meer weten? http://www.piketkunstprijzen.nl/nik-van-den-berg-2

Toneel: Nik van den Berg (1987)

Nik van den Berg is een enorm talent. Niet voor niets was hij vorig jaar al genomineerd. Destijds viel hij op met een eigen voorstelling op De Parade, waarin hij al zijn vermogen etaleerde om het publiek te verleiden met zijn extravagante theaterpersoonlijkheid. Deze heeft hij het afgelopen jaar verder weten te ontwikkelen. Van den Berg heeft een duidelijke artistieke signatuur en maakt scherpe schakelingen. Ook weet hij het podium volledig naar eigen hand te zetten. De jury hoopt dat Van den Berg als acteur, maker en performer de verdieping blijft opzoeken; in samenwerkingen met anderen die hem uitdagen, maar ook in solo-performances die zijn palet kunnen uitbreiden, en hem helpen het publiek ook artistiek, inhoudelijk en intellectueel uit te dagen.

Juryprijs: Jan Schouten (1953)

Jan Schouten is een levende legende, een bijzonder musicus en een instituut, maar bovenal een alledaagse held. Als begeleidend pianist werkt hij al ruim 40 jaar in alle lagen van de muziek en danskunst. Bij het Nederlands Dans Theater verzorgt hij de muzikale ondersteuning tijdens de repetities. Ook werkte Schouten samen met choreografen Jiři Kylian en Hans van Manen. Zijn spel is altijd bruisend, met humor en emotie voor iedereen voor wie hij speelt. Honderden kinderen van de Haagse dansvakopleiding hebben zijn begeleiding bij danslessen gekregen en honderden docenten uit binnen- en buitenland hebben op zijn muziek lesgegeven. Zijn kracht schuilt in het elke dag opnieuw met volle overtuiging, enthousiasme en liefde voor de dans te blijven spelen.

Woensdag 25 november 2015: Tijdreizen in Theater Diligentia

“Je wilde dat er meer politici zijn die zoiets moois nalaten voor de samenleving”, wist wethouder Ingrid van Engelshoven (D66) de Piket Kunstprijzen treffend samen te vatten in haar welkomstwoord. Dat een ervaren jury van kunstenaars jonge kunstenaars “in het zadel helpt” kon op haar waardering rekenen. Want waardering is het sleutelwoord van de Piket Kunstprijzen. De voortzetting van Pikets nalatenschap – het stimuleren van jonge, veelbelovende kunstenaars met een prijs – kreeg dit jaar nog meer vorm dankzij het rode fluweel van het knusse Theater Diligentia in de Haagse binnenstad. Speciale gast van de avond was choreograaf en beeldend kunstenaar Toer van Schaijk, die daar aan zijn eigen carrière herinnerd werd: “Precies 60 jaar geleden stond ik voor het eerst op dit toneel!”

Toneel
Aan Van Schaijk de eer om de genomineerden het bange zweet van het voorhoofd weg te vegen. In de categorie toneel namen Nik van de Berg, het gezelschap Thomas, Sacha & Jos en regisseur Casper Vandeputte het tegen elkaar op. Voor de winnaar moesten we negen uur in de tijd terug, naar de Amerikaanse westkust. Daar sprak een verheugde, en nonchalant met sigaret uit zijn mond hangende Nik van den Berg de zaal toe: “Het gaat heel goed want ik heb al gehoord dat ik gewonnen heb!” Op de vraag hoe hij dat al wist, antwoordde hij droog: “Mijn vader zit in de zaal.”

Dans
In de categorie dans streed de 16-jarige Jillis Roshanali met ‘veteranen’ Sarah Murphy en Youri Jongenelen. Ook deze winnaar zat aan de andere kant van de wereld bij het winnen van de prijs. Vanuit Beijing weerklonk per Skypeverbinding Sarahs verbazing: “Het is een enorme eer om te winnen!” Choreograaf Joeri Dubbe nam de prijs in haar fysieke afwezigheid in ontvangst. In een kort dankwoord schreef Murphy nog: “Dit geeft me een ongelofelijke boost om door te gaan en te blijven groeien.”

Schilderkunst
De derde winnaar van de avond, Lennart Lahuis, kon rekenen op een welgemeend “yes!” van zijn achterban vanuit de zaal bij het noemen van zijn naam in de categorie schilderkunst. In zijn categorie deden ook de getalenteerde Romy Muijrers en Jonas Raps mee. Enigszins overdonderd maar toch kalm nam Lahuis de cheque en het kunstwerk van 2015, een behoorlijke vaas van Pepijn van den Nieuwendijk, in ontvangst.

Als intermezzo danste De Junior Dance Division van De Dutch Don’t Dance Division het stuk Structon (choreografie Thom Stuart) met Jan Schouten op piano.

Piket Juryprijs
De Piket Juryprijs ging dit jaar naar pianist Jan Schouten. Al ruim 40 jaar verzorgt hij dagelijks de muzikale begeleiding van dansers van zowel het Koninklijk Conservatorium als het Nederlands Dans Theater. “Een levende legende, een instituut, maar bovenal een alledaagse held”, omschreef de jury hem in het juryrapport.

Na hints van juryvoorzitter en presentator Rinus Sprong, die Schouten ook al lang uit de danswereld kent, speelde Schouten een kort verzoekliedje: een stukje Adele, met Make You Feel My Love. Sprong: “De tranen springen in mijn ogen, hij speelt met zóveel liefde. Die liefde laat hij doorbloeien naar het toneel.” Schouten, verrast door deze erkenning, maar niet verrast genoeg om te vergeten wie hij danken moet: “Dat doe ik mede dankzij mijn vrouw. Dat is de hoeksteen, de vrouw achter mijn succes.”

We mochten ons woensdagavond dan wel tussen zowel beginnende als vermaarde kunstenaars bevinden, die zijn hun Nederlandse nuchterheid nog niet kwijt, bleek uit de opmerking van eregast Toer van Schaijk: “Prijzen hebben me nooit zo geïnteresseerd.” Gérard Lemaitre, jurylid dans, beaamde niet over zijn eigen werk te kunnen praten: “Ik dóe het!” Presentator Sprong sloot de avond gevat af met de opmerking dat je als kunstenaar niet voor prijzen zou moeten leven. Maar de erkenning áls je er dan één wint, is uiteraard zeer welkom.