Als Astrid Boons in 2017 de Piket Kunstprijs voor dans wint, is dat voor haar een warme en onderbouwde aanmoediging om de weg te vervolgen die ze is ingeslagen. Ze danst al sinds haar zesde en maakt nu een enorme ontwikkeling door als choreografe. “Ik ben totaal niet geïnteresseerd in reproduceren. Ik wil dit wezenlijke, deze echtheid, ontdekken en naar buiten brengen in mijn stukken, als danseres én als choreografe.” Lees verder
Acteur Bram Suijker werd zowel in 2016 als 2017 genomineerd voor de Piket Kunstprijs in de categorie toneel. Hij won de prijs in 2017, schittert in uiteenlopende toneelproducties en was elke zondagavond te zien in de televisieserie Zuidas. De prijs geeft hem erkenning en rust. “Er is altijd licht en lucht aan het eind van de tunnel.” Lees verder
Piket winner Julien Guettab has not been idle since he won the prize for painting in 2017. Not only can he add several exhibitions at home and abroad to his CV, his bookcase is now bulging thanks to his passion for collecting.
“Collecting is the window from which I view the world”, begins Julien. “It allows me to travel in time.” That may sound mysterious, for Julien it is the most normal thing in the world. He roams flea markets and searches online for new treasures. Via Skype he proudly shows which new encyclopaedias he has recently imported from obscure German villages to his bookcase in his Parisian room. “I now have a very old one from the 18th or 19th century, which I just found online. I love how people illustrated those books, it shows how they thought and lived, and an encyclopedia is also a kind of window that allows you to view the world. There’s always something that you don’t know yet.”
His passion for collecting inspired Julien to create an encyclopaedia for his own world, the kind of work the Piketjury praised and described as “dreamy and accurate, almost meditative and yet explicit”. This conflict characterizes his style, which continues to change, and is part of his compulsion to experiment. And that leads to innovation: where he had not yet found a real connection in his work, now he has. “Previously, I was only producing, I did not really know what my work meant.”
Art by Julien:
Pictures: Julien Guettab
He describes his work as a kind of maze: people have to find a way to decipher it. “I want people to recognize something about themselves in my work, there is no clear statement yet and I do not know if I want to. I like to be unclear and leave room for self-reflection. That’s very important for me.” Additionally, his drawings are now placed further apart. “If you fill everything with frills, you confuse the viewer, they will say ‘oh, what a color!’ But they won’t get any further than that. ‘ He tries to make his audience think more, he does not want to tell everything anymore. “I want them to connect the objects and create their own story around it.”
If he is not looking for new worlds, he works at Lafayette, the Parisian version of Dutch department store de Bijenkorf. “I think it’s important to have a job and a base and also to stand with one foot in the art world. I want to stay connected with reality.” The days he doesn’t work, he starts with documentaries and biographies about other artists: Brueghel, Matisse, Velazquez. “I want to know how they lived, it gives me direction and teaches me life lessons. For example, take Rembrandt, whose wife and son died at a young age. His paintings teach me these hard lessons in life. I have to be aware of what preceded me. I need to know these kinds of things. You can almost discover yourself through them.”
After that, he goes to the drawing board, or takes art trips. He recently saw an exhibition about outsider art at the Maison de Victor Hugo museum. “Much of the art was made by people with mental problems. It was fascinating, but also shocking, and only psychologically confused people can draw these lines in this way. Normal people do not reach this level of sensitivity. It was the representation of their obsessions and what went on in their heads. That made it so disturbing, you saw what they thought.”
Art from the outsider exhibition / Pictures: Julien Guettab
Receiving the Piket Art Prize was an honour for him, Julien recalls. “It was a recognition from the art world for all the effort I have done for my art. So I have been extremely touched.” In addition to collecting, working and experimenting, Julien is working the exhibition route both in the Netherlands and elsewhere: he has exhibited in the art gallery of the De Melkweg pop venue in Amsterdam and has worked with Debbie Young (Piketwinner painting, 2016) for a group exhibition in Glasgow, Scotland. “It was great to work with her and to be in contact with other artists. It gave me a taste of life as I had expected: to be connected to the world without borders. I am very happy that we have managed in working in different places.”
Piketwinnaar Julien Guettab heeft niet stilgezeten sinds hij de prijs voor schilderkunst binnen sleepte in 2017. Hij kan niet alleen meerdere exposities in binnen- en buitenland bijschrijven, zijn boekenkast puilt inmiddels uit dankzij zijn verzameldrift.
“Verzamelen is het raam van waaruit ik de wereld bekijk”, begint Julien. “Verzamelen stelt me in staat om te tijdreizen.” Dat klinkt misschien mysterieus, voor Julien is het de normaalste zaak van de wereld. Hij struint vlooienmarkten af en zoekt online naar nieuwe schatten. Via Skype toont hij trots welke nieuwe encyclopedieën hij de laatste tijd op deze manier heeft geïmporteerd uit obscure Duitse dorpjes naar zijn boekenkast in zijn Parijse kamer. “Ik heb nu een hele oude uit de 18e of 19e eeuw. Gewoon online gevonden. Ik hou ervan hoe mensen die boeken illustreerden. Het laat zien hoe ze toen dachten en leefden. Een encyclopedie is ook een soort raam waardoor je naar de wereld kunt kijken, er is altijd iets dat je niet weet.”
Julien en zijn nieuwste aanwinst – Foto: Judith Laanen
Zijn verzameldrift inspireerde Julien tot het maken van een encyclopedie over zijn eigen wereld, het soort werk dat de Piketjury roemde en omschreef als “dromerig en nauwkeurig, haast meditatief en toch expliciet”. Die tweestrijd kenmerkt zijn stijl, die blijft veranderen, en is onderdeel van zijn dwang te experimenteren. En die leidt tot vernieuwing: waar hij eerder nog geen echte samenhang had gevonden in zijn werk, heeft hij die nu wel. “Voorheen was ik alleen maar aan het produceren, ik wist niet echt wat mijn werk betekende.”
Werk van Julien:
Foto’s: Julien Guettab
Het is een soort doolhof: mensen moeten een manier vinden om zijn werk te ontcijferen. “Ik wil dat mensen iets van zichzelf in mijn werk herkennen. Er zit nog geen duidelijk statement in en ik weet ook niet of ik dat wel wil. Ik hou ervan onduidelijk te zijn en ruimte voor zelfreflectie te hebben. Dat is heel erg belangrijk voor mij.” Ook staan zijn tekeningen nu verder van elkaar af. “Als je alles met tierelantijnen opvult, breng je de kijker in verwarring. Ze zullen zeggen ‘oh, wat een kleur!’ maar verder dan dat komen ze niet.” Hij probeert zijn toeschouwers meer na te laten denken, hij wil niet meer alles vertellen. “Ik wil dat ze een verbinding maken tussen de objecten en hun eigen verhaal eromheen verzinnen.”
Als hij niet op zoek is naar nieuwe werelden, werkt hij in Lafayette, de Parijse versie van de Bijenkorf. “Ik vind het belangrijk om een baan en een basis te hebben en ook met één voet in de kunstwereld te staan. Ik wil met de realiteit verbonden blijven.” De dagen dat hij niet werkt, begint hij met documentaires en biografieën over andere kunstenaars: Brueghel, Matisse, Velazquez. “Ik wil weten hoe ze leefden. Dat geeft mij richting en levenswijsheden. Neem bijvoorbeeld Rembrandt, die had een vrouw die jong stierf, net als zijn zoon. Dat zijn harde levenslessen. Zijn schilderijen leren mij die levenslessen. Ik moet me bewust zijn van wat eraan vooraf ging. Dit soort dingen moet ik van de oude meesters weten. Je ontdekt jezelf zo haast via hen.”
Daarna gaat hij naar de tekentafel, of op pad en kunst kijken. Zo zag hij recent een tentoonstelling over kunst van buitenstaanders in het Maison de Victor Hugo museum. “Veel van de kunst was gemaakt door mensen met mentale problemen. Het was fascinerend, maar ook schokkend. Alleen psychisch verwarde mensen kunnen deze lijnen zo tekenen. Normale mensen bereiken dit niveau van gevoeligheid niet. Het was de weergave van hun obsessies en wat er in hun hoofd omging. Dat maakte het zo verontrustend, je zag wat ze dachten.”
Kunst uit de outsider-tentoonstelling / Foto’s: Julien Guettab
Voor Julien was het ontvangen van de Piket Kunstprijs een eer, zegt hij: “De kunstwereld erkent alles dat ik heb gedaan voor mijn kunst.” Behalve verzamelen, werken en experimenteren timmert Julien zowel in Nederland als elders aan de expositieweg: zo toonde hij werk in de kunstgalerij van poppodium De Melkweg in Amsterdam en werkte hij met Debbie Young (Piketwinnaar schilderkunst, 2016) voor een groepsexpositie in het Schotse Glasgow. “Het was heel leuk om met haar te werken en om in verbinding te staan met andere kunstenaars. Dat was ook een beetje het leven zoals ik het verwachtte: zonder grenzen in connectie staan met de wereld. Ik ben erg blij dat het gelukt is om op verschillende plekken te werken.”
Voor Noel Fischer was het juryvoorzitterschap van de Piket Kunstprijzen een van haar leukste ervaringen van 2017. “Als jury sta je op een groot gedeeld standpunt: dat je je hard maakt voor stimulering van talent.” Lees verder
Beaudil Elzenga, genomineerde toneel (2016) en Bram Suijker (winnaar toneel 2017) kunnen binnenkort zomaar via de televisie je huiskamer binnenkomen. Ze zijn beiden in tv-series gecast: Beaudil in onze langstlopende soap ooit, Goede Tijden, Slechte Tijden en Bram in de nieuwe advocatenserie De Zuidas. Lees verder
“Talent, wat is het en past het in een doosje?” Met deze prangende vraag openden de winnaars van de Piket Kunstprijzen 2016 de avond van de uitreiking van 2017. In hun speciaal voor de avond gemaakte performance ‘De Rode Kamer van de Verwachting’, stelden Debbie Young, Alice Godfrey en Kaatje Kooij de zelftwijfel van de jonge kunstenaar aan de orde. Lees verder
Vanaf het eerste moment was de jury betoverd door de kleine, intieme aquarellen en tekeningen van deze kunstenaar. Het werk is dromerig en nauwkeurig, haast meditatief en toch expliciet. Geïnspireerd door boeken lijkt Julien te werken aan een geheel eigen encyclopedie. Maar waar encyclopedieën een onderwerp toelichten en duiden, roept deze soms zelfs cryptische verzameling beelden eerder vragen op. In plaats van aansluiting te zoeken bij gangbare trends of stijlen in de hedendaagse kunst, kijkt Julien naar binnen en schotelt de kijker een persoonlijke blik op zijn innerlijke wereld voor. Hiermee geeft hij vorm aan zijn herinneringen, angsten en fantasieën en zet de kijker aan tot associëren en fantaseren. Zijn persoonlijke signatuur, gedrevenheid en productiviteit doen sterk vermoeden dat Julien niets anders zou kunnen en willen maken dan dit tere en tegelijkertijd krachtige werk.
Astrid Boons heeft als danseres een staat van dienst opgebouwd en danste o.a. bij NDT 2 en de GöteborgsOperans Danskompani. De afgelopen jaren is zij zich ook gaan richten op choreografie. In deze hoedanigheid werd zij genomineerd voor de Piket Kunstprijzen. In 2016 kwam Astrid terug naar Nederland en maakte zij veel indruk met het duet Rhizoma. Voor een beginnend choreograaf toont zij een ongewone rijpheid: Astrid legt een sterke intensiteit in haar werk en heeft een subtiel gevoel voor dosering waardoor ze de spanning tot aan het eind toe weet te behouden. Het is bijzonder dat zij in haar vroege carrière als choreograaf deze delicate kwaliteiten al zo heeft ontwikkeld.
Bram is een acteur die zich voortdurend weet te ontwikkelen. Hij heeft de jury dit jaar overtuigd met zijn rol in het toneelstuk De Verzamelde Werken van Shakespeare (ingekort). Daarin laat hij veel verschillende kanten van zichzelf zien. Hij is vanaf het eerste moment volop aanwezig en neemt het publiek mee, maar hij kan ook goed doseren. Hij is geloofwaardig en weet ontroering en humor tijdens een voorstelling over te brengen op het publiek. Bram kan zichzelf heel goed transformeren; hij weet hoe hij zijn stem en lichaam moet inzetten en overtuigt daarmee in zijn rollen. Het spelplezier straalt er ook vanaf. Hij is het afgelopen jaar zo gegroeid dat hij als acteur een voorstelling kan dragen. De jury ziet dat hij zelfstandiger en meer volwassen is geworden. Hij heeft zich inmiddels al meerdere jaren verbonden aan Het Nationale Theater en daarmee aan Den Haag.
