Tagarchief: piket

Piket Juryprijs 2018: Hedda Twiehaus (1949)

Hedda Twiehaus heeft als docent en repetitor van Nederlands Dans Theater 2 (NDT2) al tientallen jaren een grote invloed op jonge toptalenten die van over de hele wereld naar Den Haag zijn gekomen om zich verder te ontwikkelen. Met ongebreidelde energie en passie draagt zij de magie van dans en de waardes van het gezelschap over op steeds nieuwe generaties dansers. De gedrevenheid en wijsheid waarmee Hedda Twiehaus haar functie invulde, maakten haar niet alleen tot een uitmuntende repetitor, maar ook tot een klankbord, coach en ‘surrogaatmoeder’ voor de jonge dansers van NDT2. Het is de menselijke warmte die nodig is om jonge mensen niet alleen als danser, maar ook als mens te laten groeien. Met de haar kenmerkende bescheidenheid plaatst zij zichzelf hierbij altijd op de achtergrond.

Interview: een dag uit het leven van Julien Guettab

Piketwinnaar Julien Guettab heeft niet stilgezeten sinds hij de prijs voor schilderkunst binnen sleepte in 2017. Hij kan niet alleen meerdere exposities in binnen- en buitenland bijschrijven, zijn boekenkast puilt inmiddels uit dankzij zijn verzameldrift.

“Verzamelen is het raam van waaruit ik de wereld bekijk”, begint Julien. “Verzamelen stelt me in staat om te tijdreizen.” Dat klinkt misschien mysterieus, voor Julien is het de normaalste zaak van de wereld. Hij struint vlooienmarkten af en zoekt online naar nieuwe schatten. Via Skype toont hij trots welke nieuwe encyclopedieën hij de laatste tijd op deze manier heeft geïmporteerd uit obscure Duitse dorpjes naar zijn boekenkast in zijn Parijse kamer. “Ik heb nu een hele oude uit de 18e of 19e eeuw. Gewoon online gevonden. Ik hou ervan hoe mensen die boeken illustreerden. Het laat zien hoe ze toen dachten en leefden. Een encyclopedie is ook een soort raam waardoor je naar de wereld kunt kijken, er is altijd iets dat je niet weet.”

Julien en zijn nieuwste aanwinst – Foto: Judith Laanen

Tweestrijd, reflectie en verandering

Zijn verzameldrift inspireerde Julien tot het maken van een encyclopedie over zijn eigen wereld, het soort werk dat de Piketjury roemde en omschreef als “dromerig en nauwkeurig, haast meditatief en toch expliciet”. Die tweestrijd kenmerkt zijn stijl, die blijft veranderen, en is onderdeel van zijn dwang te experimenteren. En die leidt tot vernieuwing: waar hij eerder nog geen echte samenhang had gevonden in zijn werk, heeft hij die nu wel. “Voorheen was ik alleen maar aan het produceren, ik wist niet echt wat mijn werk betekende.”

Werk van Julien:

Foto’s: Julien Guettab

Het is een soort doolhof: mensen moeten een manier vinden om zijn werk te ontcijferen. “Ik wil dat mensen iets van zichzelf in mijn werk herkennen. Er zit nog geen duidelijk statement in en ik weet ook niet of ik dat wel wil. Ik hou ervan onduidelijk te zijn en ruimte voor zelfreflectie te hebben. Dat is heel erg belangrijk voor mij.” Ook staan zijn tekeningen nu verder van elkaar af. “Als je alles met tierelantijnen opvult, breng je de kijker in verwarring. Ze zullen zeggen ‘oh, wat een kleur!’ maar verder dan dat komen ze niet.” Hij probeert zijn toeschouwers meer na te laten denken, hij wil niet meer alles vertellen. “Ik wil dat ze een verbinding maken tussen de objecten en hun eigen verhaal eromheen verzinnen.”

Met één voet in de echte wereld, de ander in de kunst

Als hij niet op zoek is naar nieuwe werelden, werkt hij in Lafayette, de Parijse versie van de Bijenkorf. “Ik vind het belangrijk om een baan en een basis te hebben en ook met één voet in de kunstwereld te staan. Ik wil met de realiteit verbonden blijven.” De dagen dat hij niet werkt, begint hij met documentaires en biografieën over andere kunstenaars: Brueghel, Matisse, Velazquez. “Ik wil weten hoe ze leefden. Dat geeft mij richting en levenswijsheden. Neem bijvoorbeeld Rembrandt, die had een vrouw die jong stierf, net als zijn zoon. Dat zijn harde levenslessen. Zijn schilderijen leren mij die levenslessen. Ik moet me bewust zijn van wat eraan vooraf ging. Dit soort dingen moet ik van de oude meesters weten. Je ontdekt jezelf zo haast via hen.”

Daarna gaat hij naar de tekentafel, of op pad en kunst kijken. Zo zag hij recent een tentoonstelling over kunst van buitenstaanders in het Maison de Victor Hugo museum. “Veel van de kunst was gemaakt door mensen met mentale problemen. Het was fascinerend, maar ook schokkend. Alleen psychisch verwarde mensen kunnen deze lijnen zo tekenen. Normale mensen bereiken dit niveau van gevoeligheid niet. Het was de weergave van hun obsessies en wat er in hun hoofd omging. Dat maakte het zo verontrustend, je zag wat ze dachten.”

Kunst uit de outsider-tentoonstelling / Foto’s: Julien Guettab

Voor Julien was het ontvangen van de Piket Kunstprijs een eer, zegt hij: “De kunstwereld erkent alles dat ik heb gedaan voor mijn kunst.” Behalve verzamelen, werken en experimenteren timmert Julien zowel in Nederland als elders aan de expositieweg: zo toonde hij werk in de kunstgalerij van poppodium De Melkweg in Amsterdam en werkte hij met Debbie Young (Piketwinnaar schilderkunst, 2016) voor een groepsexpositie in het Schotse Glasgow. “Het was heel leuk om met haar te werken en om in verbinding te staan met andere kunstenaars. Dat was ook een beetje het leven zoals ik het verwachtte: zonder grenzen in connectie staan met de wereld. Ik ben erg blij dat het gelukt is om op verschillende plekken te werken.”

Schilderkunst 2017: Julien Guettab (1992)

Vanaf het eerste moment was de jury betoverd door de kleine, intieme aquarellen en tekeningen van deze kunstenaar. Het werk is dromerig en nauwkeurig, haast meditatief en toch expliciet. Geïnspireerd door boeken lijkt Julien te werken aan een geheel eigen encyclopedie. Maar waar encyclopedieën een onderwerp toelichten en duiden, roept deze soms zelfs cryptische verzameling beelden eerder vragen op. In plaats van aansluiting te zoeken bij gangbare trends of stijlen in de hedendaagse kunst, kijkt Julien naar binnen en schotelt de kijker een persoonlijke blik op zijn innerlijke wereld voor. Hiermee geeft hij vorm aan zijn herinneringen, angsten en fantasieën en zet de kijker aan tot associëren en fantaseren. Zijn persoonlijke signatuur, gedrevenheid en productiviteit doen sterk vermoeden dat Julien niets anders zou kunnen en willen maken dan dit tere en tegelijkertijd krachtige werk.

Dans 2017: Astrid Boons (1988)

Astrid Boons heeft als danseres een staat van dienst opgebouwd en danste o.a. bij NDT 2 en de GöteborgsOperans Danskompani. De afgelopen jaren is zij zich ook gaan richten op choreografie. In deze hoedanigheid werd zij genomineerd voor de Piket Kunstprijzen. In 2016 kwam Astrid terug naar Nederland en maakte zij veel indruk met het duet Rhizoma. Voor een beginnend choreograaf toont zij een ongewone rijpheid: Astrid legt een sterke intensiteit in haar werk en heeft een subtiel gevoel voor dosering waardoor ze de spanning tot aan het eind toe weet te behouden. Het is bijzonder dat zij in haar vroege carrière als choreograaf deze delicate kwaliteiten al zo heeft ontwikkeld.

Toneel 2017: Bram Suijker (1989)

Bram is een acteur die zich voortdurend weet te ontwikkelen. Hij heeft de jury dit jaar overtuigd met zijn rol in het toneelstuk De Verzamelde Werken van Shakespeare (ingekort). Daarin laat hij veel verschillende kanten van zichzelf zien. Hij is vanaf het eerste moment volop aanwezig en neemt het publiek mee, maar hij kan ook goed doseren. Hij is geloofwaardig en weet ontroering en humor tijdens een voorstelling over te brengen op het publiek. Bram kan zichzelf heel goed transformeren; hij weet hoe hij zijn stem en lichaam moet inzetten en overtuigt daarmee in zijn rollen. Het spelplezier straalt er ook vanaf. Hij is het afgelopen jaar zo gegroeid dat hij als acteur een voorstelling kan dragen. De jury ziet dat hij zelfstandiger en meer volwassen is geworden. Hij heeft zich inmiddels al meerdere jaren verbonden aan Het Nationale Theater en daarmee aan Den Haag.

Juryprijs 2017: Rebecca van Leeuwen (1952)

Rebecca van Leeuwen heeft als oprichter, regisseur, docent en directeur van Jeugdtheaterschool Rabarber al jaren grote invloed op veel kinderen en jongeren in Den Haag. Met ongebreidelde energie en passie draagt ze de magie van theater over op een jong publiek. Ze begon Rabarber in 1985 en bouwde het uit tot een begrip in Den Haag en een van de grootste (jeugd)theaterscholen in Nederland. Ook de Piket Kunstprijzen kennen de invloed van Rabarber: David Geysen (vakjurylid toneel), Jos Nargy (genomineerde toneel 2015) en Karel van Laere (winnaar toneel 2014) hebben lessen gevolgd. Rabarber vervult als springplank voor professioneel theatertalent een belangrijke rol, maar is onder de bevlogen leiding van Van Leeuwen ook uitgegroeid tot een onmisbare plek voor jeugdtheater en amateurkunst in Den Haag. In dit theaterhuis kunnen kinderen met veel plezier al spelend zichzelf en hun talent ontwikkelen.

Genomineerde Sallie Harmsen in Blade Runner sequel

Net als Rutger Hauer in 1982 Neerlands’ hoop in bange filmdagen mocht zijn, gooit Nederland anno 2017 hoge ogen met de acteerprestaties van twee Nederlandse actrices in de opvolger, Blade Runner 2049. Laat één van hen Piketgenomineerde Sallie Harmsen (toneel 2017) zijn. Lees verder →