De Poezieboys nemen op vrijdag 31 maart de Koninklijke Schouwburg weer over. Zij brengen in de Poeziebar XL acht dichters samen en giert het geluid van de band Kruidkoek op tegen de balkons van het historische theater. Zowel Jos Nargy als Joep Hendrikx van de Poezieboys wonnen afzonderlijk de Piket Kunstprijs in de categorie Toneel.
Marjolein de Jong, last year’s jury president, considers her presidency a very special experience. She was impressed by the jury members’ expertise and the carefulness of their deliberations. It changed her view. “I have become a different ‘art consumer’.”
Marjolein de Jong, die het afgelopen jaar de functie van juryvoorzitter bekleedde, vond het een bijzondere ervaring. Ze was onder de indruk van de deskundigheid van de juryleden en de zorgvuldigheid waarmee zij hun afwegingen maakten. Het heeft haar een andere blik gegeven. “Ik kijk er als ‘gebruiker van kunst’ nu toch anders naar.”
Choreograaf Astrid Boons, winnaar van de Piket Kunstprijzen (dans) in 2017), komt tijdens het CaDance Festival met de gloednieuwe dansvoorstelling Fields. Op vrijdag 25 januari barst het festival twee weken lang los in Korzo theater en Theater aan het Spui in Den Haag. “Een eigen stuk maken geeft adrenaline”, zegt Boons.
Na vijf jaar werd het wel tijd: eindelijk reiken we een écht Piketpaaltje uit. Niemand minder dan kunstenaar Joep van Lieshout (1963) maakte drie bronzen en zes aluminium paaltjes voor het jubileumjaar. “Je hebt maar één doel: mensen van hun sloffen blazen met de kwaliteit van je werk.” Lees verder
Florentijn Hofman maakt dit jaar de award voor de Piket Kunstprijzen. De prijs reikt hij op 27 november zelf uit aan de winnaars en genomineerden. Wat hij dan overhandigt, is een kleine versie van zichzelf. Het bronzen beeld heft twee duimen op naar de jonge kunstenaars. Daarmee wil hij ze aanmoedigen om zich te blijven ontwikkelen: “Er zijn meerdere wegen die leiden naar Rome, maar ik wil ze meegeven dat ze door moeten gaan met wat ze doen.”
“Zorg dat je ongrijpbaar blijft”, stelt Florentijn Hofman. “En neem de tijd.” Het zijn adviezen van een inmiddels wereldberoemde kunstenaar die daarbij benadrukt dat hij geen leermeester wil zijn. Wel vindt hij het bijzonder dat hij dankzij deze weg jonge makers kan stimuleren om door te gaan.
In 2007 brak Florentijn zelf door met het kunstwerk ‘Beukelsblauw’. In Rotterdam schilderde hij een aantal voor de sloop bestemde huizen volledig blauw zodat ze extreem goed opvielen in het straatbeeld. Korte tijd daarna presenteerde hij het werk Rubber Duck, een 32 meter hoge opblaasbare gele badeend die op verschillende plekken ter wereld ronddobberde. De badeend werd als eerste in Frankrijk te water gelaten, maar kwam daarna ook in Osaka, Sydney, Sao Paulo en Hongkong terecht.
Zijn werk is nu, ruim tien jaar later, wereldwijd bekend en internationale opdrachtgevers benaderen hem. Zijn kolossale werken die hij over de hele wereld in de publieke ruimte plaatst, beginnen vaak als een klein model die hij vaak thuis maakt aan zijn ateliertafel. Florentijn woont in een woonhuis in de bossen bij Arnhem waar weinig hectiek heerst.
Terugkijkend merkt hij op dat de opkomst van het internet heeft bijgedragen aan zijn bekendheid als kunstenaar. Als opkomend kunstenaar kon hij, naar eigen zeggen, profiteren van de mogelijkheden die het internet opeens bood en kreeg zijn eerdere werk voor Rubber Duck ook meer bekendheid. Tegelijkertijd vertelt hij ook dat hij zich tegenwoordig liever niet bezighoudt met social media. Hij beschouwt het vooral als een vorm van afleiding en hij raadt het jonge kunstenaars af om te veel en te snel op zoek te gaan online publiciteit. “Je moet als kunstenaar eerst de tijd nemen om jezelf te ontwikkelen”, zegt hij. “Vlees op je botten krijgen tot je een bepaalde sterkte hebt.”
Het kunstenaarschap is verweven met onzekerheid, aldus Florentijn. Als kunstenaar weet hij als geen ander dat het moeilijk kan zijn om aan het begin van je carrière de juiste keuzes te maken, omdat dan nog alles mogelijk is. Wat hij vooral wil meegeven is dat ze, ondanks mogelijke tegenslagen en onzekerheid, door moeten gaan. Ook vereist het een zekere concentratie bij een maker.
Succes komt vaak niet direct, merkt hij op, en de meeste kunstenaars moeten een lange adem hebben. Maar als succes er eenmaal is, dan blijft de onzekerheid altijd nog aanwezig, ontdekte Florentijn. “Je moet dan je succes kunnen blijven evenaren”, licht hij toe. “Als je goed bezig bent dan wil het publiek vaak meer van hetzelfde. Toch moet je zelf kritisch blijven en je werk tegen het licht houden.” Als kunstenaar moet je niet een bepaald soort werk creëren alleen omdat er een markt voor is, vindt hij. Hij benadrukt dat makers autonoom en vooral ‘ongrijpbaar’ moeten proberen te blijven. Onzekerheid moet je daarbij als kunstenaar kunnen omarmen. “Je moet het nemen als een van de ingrediënten van het kunstenaarschap.”
Hij noemt het een eer om de award te mogen maken voor de Piket Kunstprijzen, maar zegt ook dat hij lang moest nadenken over wat het zou worden. Uiteindelijk maakte hij zichzelf, waarbij hij een 3D-scan van zichzelf als uitgangspunt nam. De afdruk bewerkte hij tot een mal om daarmee het bronzen afgietsel te maken. Als beeld heeft hij zichzelf nu ‘bevroren’ in een houding waarbij hij zijn duimen omhoogsteekt naar de jonge garde. “Het is echt geen blijk van een te groot ego”, zegt hij erbij. “Het is humoristisch bedoeld, maar er zit ook een duidelijke boodschap achter.”
Omdat hij voor zijn werk veel schaalmodellen gebruikt voelde het maken van de award, die veel kleiner is dan zijn bekende werk, niet als iets dat totaal afwijkt van zijn oeuvre. Omdat hij doorgaans vaak werkt met kunststofmaterialen, lijkt de keuze voor brons opvallend. Hij bekent, in reactie hierop, dat het brons eigenlijk een synthetische variant is van het edelmetaal. De award heeft een klassieke uitstraling, maar de techniek erachter en het materiaal zijn eigenlijk heel modern”, aldus Florentijn.
Beluister hier de podcast over Florentijn Hofman van het programma Kunststof.
Romy Muijrers (genomineerde schilderkunst 2015) wordt op 14 maart officieel benoemd tot Stadstekenaar van Amsterdam.
Sinds 2014 heeft Amsterdam zijn eigen Stadstekenaar. Jaarlijks benoemt de Commissie voor de Tekeningen een beeldend kunstenaar tot Stadstekenaar van Amsterdam. De Stadstekenaar verbeeldt op geheel eigen wijze zijn observaties van Amsterdammers en gebeurtenissen in de stad in tekeningen.
Onder de titel ‘Ruimte Rondom’ wil Romy Muijrers – gewapend met een schetsboek – iedere maand een flinke wandeling maken door Amsterdam. Er zullen onderweg allerlei ontmoetingen plaatsvinden die zij vastlegt. De volgetekende schetsboeken worden vervolgens in het atelier gebruikt als grondstof voor nieuw werk. De Commissie voor de Tekeningen verwacht dat Romy Muijrers het publiek gaat verrassen door de wijze waarop zij de stad zal verbeelden.
“Romy Muijrers (Den Haag, 1990) heeft van meet af aan het tekenen als instrument ingezet om haar feitelijke én gedroomde ervaringen te verbeelden. Ze is tegelijk improviserend, zoekend én heel precies in wat ze uit wil drukken op het papier. Muijrers ziet haar tekeningen als een doorlopende reeks, als één verhaal waarvan de oorsprong ligt in de herinnering aan een onbereikbare liefde. Je kunt haar werk ook zien als wandelingen door denkbeeldige landschappen waarin tijd geen rol lijkt te spelen.
Het bijzondere aan haar aanpak is dat ze zich niet beperkt tot de voorzijde van het vel papier. Ze onderzoekt met plezier de driedimensionale mogelijkheden binnen het tekenen. Collage-elementen worden toegevoegd, uitgeknipte en gescheurde delen opgeprikt en het papier zélf wordt aan beide zijden betekend en ingezet om het verhaal te vertellen.”
