21 februari 2022 | Nieuws
Vakjurylid in de categorie Dans Stacz Wilhelm heeft zijn termijn van zes jaar volgemaakt en neemt afscheid. Het was jurylid Cora Bos-Kroese die hem in 2016 voordroeg als opvolger van Gérard Lemaître. In zijn eerste Piket-jaar deelde hij het jurylidmaatschap met Bos-Kroese, in 2017 werd Isabelle Chaffaud zijn medejurylid voor de Danscategorie. Wilhelm kijkt met enorm veel plezier terug op zijn jurylidmaatschap: “Er is een community ontstaan.”
“De uitnodiging om toe te treden tot de jury voelde als een eer”, zegt Wilhelm. “Ik heb me, ook vanwege mijn positie bij Korzo, altijd verre gehouden van prijzen, maar ik vond Piket heel positief geladen en, in vergelijking met sommige andere kunstprijzen, bescheiden. Bovendien is het een Haags fenomeen en gaat het om Haags talent.”
Dat Haagse criterium maakte het in de praktijk overigens nog wel eens lastig. Hoe ‘Haags’ is iemand die hier een of twee projecten doet en daarna weer uitvliegt? “Dit speelt niet alleen bij de categorie Dans, maar ook bij de andere disciplines”, zegt Wilhelm. Maar hij nuanceert meteen: “Het criterium is reëel, want anders doet de hele wereld mee, maar nu is het Den Haag-gehalte eigenlijk te ‘zacht’ gedefinieerd. Dat blijft wringen.”
“Ja, het was leuk”, zegt Wilhelm. “Met name de uitwisseling met de andere disciplines. De discussies waren intensiever en openhartiger dan ik had gedacht. Gepassioneerd en toch ook met veel humor.”
Hij zou zijn opvolger dan ook willen meegeven dat het de moeite loont zoveel mogelijk materiaal te verzamelen over de kandidaten, zodat deze voor de juryleden uit de andere disciplines tot leven kunnen komen.
Bij het onderbouwen van zijn keuzes is openheid tegenover wat er in de zaal en in het veld gebeurt bij hem altijd leidend geweest. “Idiosyncratisch. Geen scherpe criteria die de blik verengen. Mee-ervaren, in plaats van direct oordelen.” Bij de beoordeling spelen de presentatie en het verhaal van de kunstenaar een veel minder belangrijke rol dan voor de jury Schilderkunst. Als lichamelijke kunstvorm is dans in zijn werking niet-talig, onmiddellijk en direct. “Maar dat dansers doorgaans geen eigen website hebben, wil niet zeggen dat ze niets te vertellen hebben.” In Wilhelms ervaring zijn dansers met hun sensitief, zoekend taalgebruik vaak uitstekend in staat te reflecteren op hun kunst.
“Het is heel bijzonder dat de organisatie van de Piketprijzen alle genomineerden zo consciëntieus blijft volgen”, zegt Wilhelm. “Daardoor is er echt een community ontstaan.” Anderzijds had hij wel steeds meer moeite met de competitie en suspense die deel uitmaken van het verschijnsel kunstprijs. Hoewel het een lange traditie heeft, is dit sportieve competitieprincipe volgens hem eigenlijk niet toepasbaar op de onvergelijkbare expressievormen in de kunst.
“Eigenlijk denk ik dat je het kunstonwaardige competitie-element eruit zou moeten halen en geen keuze zou moeten maken tussen de drie genomineerden. Met drie winnaars kun je als jury een palet laten zien, waarbinnen je het evidente supertalent uit het grote gezelschap een plaats kunt geven naast de veelbelovende student en de klassieke danser naast het street dance-fenomeen.” En met een blik op de toekomst, waarin Corona achter ons ligt, mijmert hij: “De uitreikingsceremonie zou ook nóg meer een happening kunnen zijn. De prijs is cooler dan je denkt!”
Tekst: Anna Beerens
Foto: Hessel Waalewijn
