Narges Mohammadi, een van de genomineerden in de categorie Schilderkunst van dit jaar, is een kunstenaar met vele gezichten. Ze maakt grote sculpturen, voert performances uit, is actief als curator en draait als dj experimentele clubmuziek.
“Ik maak sculpturen die veel groter zijn dan ikzelf met niet-traditionele sculptuurtechnieken”, zegt de Haagse kunstenaar. De keuze van het materiaal gaat hand in hand met het verhaal dat zij wil vertellen. “Ik ga in conversatie met het materiaal en zo kom ik tot de vorm”, legt Narges uit. Ze geeft als voorbeeld de koffer van zeep die zij eerder tentoonstelde, een idee dat werd ingegeven door de pandemie waarin handen wassen centraal stond. “Ik waste het stuk zeep letterlijk met mijn handen uit en boetseerde met mijn nagels.” Al ‘wassend’ ontstond het werk Schoon Verlangen waarin Narges de hunkering naar stilte en rust, maar ook naar nieuwe omgevingen verwerkte.
Overal tussenin
Narges groeide op in Afghanistan. Ze werd geboren in een trein en het onderweg zijn en zich overal tussenin bevinden is een terugkerend thema in haar werk. “Dat is heel typerend voor hoe ik in het leven sta. Ik voel mij een kameleon die telkens nieuwe vormen aanneemt.”
In Afghanistan was kunst niet vanzelfsprekend. “Op een bepaald moment werd zelfs muziek verboden.”
Ze was ongeveer acht toen ze met haar familie naar Nederland vluchtte. Ze vond pas na jaren een vaste plek in Den Haag. “Ik heb in verschillende asielzoekerscentra gewoond. Eerst in Eindhoven, daarna op meerdere plekken in en rondom Joure in Friesland en nadat we onze verblijfsvergunningen kregen in Horst en Sevenum in Noord-Limburg.”
Narges, inmiddels 28, rondde met succes het vwo af en daarna de universitaire opleiding Taal- en Cultuurstudies. Tijdens haar bachelor Moderne en Hedendaagse Kunstgeschiedenis laaide haar interesse voor kunst op. Narges voltooide uiteindelijk de opleiding Beeldende Kunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag. “Het is goed om je hart te volgen. Er zit veel kracht in kunst en het zorgt voor verbinding.”
Jonge mensen met kunst in aanraking brengen
Haar droom is om jonge mensen voor wie kunst ook geen vanzelfsprekendheid is, met kunst in aanraking te brengen. “Denk bijvoorbeeld aan kinderen die door financiële omstandigheden thuis, bijvoorbeeld de bijstand, geen geld hebben voor kunstlessen.” Het liefst zou Narges in de toekomst beschikken over een grote loods waar zij kinderen en jongeren workshops kan geven, gecombineerd met een atelier. “Ik zou graag langdurige verandering teweegbrengen in jonge levens.”
Performance
Tijdens de groepsexpositie The Corporate Stoner bij Quartair in Den Haag is van 6 tot 28 november een video te zien van een performance die zij maakte tijdens haar residency bij Omstand in Arnhem. “Ik probeerde een manier te vinden om zelf een sculptuur te worden in drie aktes”, vertelt zij over de performance. Om dit voor elkaar te krijgen, waren niet alleen drie aktes maar ook tachtig chocoladerepen nodig. Narges bedekte zichzelf geheel met gesmolten chocolade. “Het publiek zag mijn verwoede pogingen. Uiteindelijk heb ik kilo’s chocolade gegeten. Ik heb zelfs mijn huisarts nog gebeld of dat kwaad kon. Voor een keer was dat geen probleem.” Narges’ doel was om te kijken hoe het voelt om helemaal bedekt te zijn, net als haar sculpturen. “Het gaat over controle en je grenzen overgaan.”
Boog van vrijheid
Narges werkte eerder mee aan het tv-programma Moonriders. Aan de hand van een tekening van de achtjarige Nur maakte zij een sculptuur van leem die op het strand van Kijkduin werd gezet en uiteindelijk opging in de natuur. “Hij had een tekening gemaakt van een vogel met een traan die op de grond viel en waar een boom uit groeide.” Hierop ontstond het idee voor de boog van vrijheid met drie lagen leem, die Nurs favoriete gerecht lasagne moesten voorstellen. “In de boog hadden we flessenpost verstopt met boodschappen voor de toekomst. Dat is uiteindelijk het enige dat is overgebleven”, vertelt zij.
Mega-installatie
In TENT in Rotterdam is tot 5 december nog een mega-installatie van drieduizend kilo te zien die bestaat uit een constructie van zeven matrassen met een dak van kussens. Het werk heet Attempts for Refuge en maakt onderdeel uit van Who Wants to Live in A World Without Magic? gecureerd door Katayou Arian. “Ik zoek nog een opslag om het werk tot volgend jaar te stallen. Dat is nog niet zo simpel voor zo’n groot werk”, zegt ze.
Dat geldt ook voor het vinden van een atelier in Den Haag. Na haar opleiding is zij in de hofstad blijven plakken, omdat zij zich hier thuis voelt. Bij Locatie Z aan het Willem Dreespark vindt Narges wel de rust, maar de ruimte om grote werken te maken ontbreekt. “Bovendien zijn veel ateliers slechts tijdelijk beschikbaar en is er weinig doorstroom. Ik vind dat onbegrijpelijk voor een stad als Den Haag die zich profileert als kunststad. De gemeente zou hier iets aan moeten doen.” Neem contact op met Narges via haar website als je een geschikte atelierruimte weet.
IDFA en museumexpo
De kunstenares is ook actief als curator. Haar eerstvolgende project is het verzorgen van een contextprogramma bij de film Wild Relatives op het International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA). Rondom deze film van de Palestijnse kunstenaar Jumana Manna heeft zij een randprogramma gemaakt met spoken word, zang en een dj. Sinds coronatijd staat het zelf draaien op een lager pitje. “Door de dingen die nu in de wereld gebeuren, met name de situatie in Afghanistan, voelt het nog niet goed om nu te draaien voor een grote groep mensen.” Eerder stond Narges als dj niet op de minste plekken, bijvoorbeeld op het Amsterdam Dance Event. Voor nu ligt de focus op haar kunstenaarschap. Vanaf december is haar installatie van leem, Almost There, te zien in Museum Het Valkhof in Nijmegen.
Hoofdfoto: Hessel Waalewijn
Tekst: Tanja Verkaik
Foto’s slideshow: Io Sivertsen, Ivonne Zijp
Foto Schoon Verlangen: Julia Schmitz
