24 oktober 2024 | Nieuws
Kim Karssen, genomineerde Piket Kunstprijzen Toneel, werd al meerdere keren genomineerd voor de BNG Theaterprijs en heeft nu ook een nominatie te pakken voor de Piket Kunstprijzen. “Dat is superleuk. Het is altijd fijn als je wordt gezien”, zegt Karssen, die momenteel op toer is met haar succesvoorstelling We’re all alone in this together die zij maakte bij Frascati Producties.
Wie nog een kaartje wil bemachtigen moet er snel bij zijn: die gaan namelijk als een speer. De voorstelling We’re all alone in this together die in april van dit jaar in première ging, werd heel goed ontvangen. Zo roemt de Theaterkrant het ‘superieur fysieke spel’ van Kim en haar mede-speler Elias De Bruyne. De Volkskrant-theaterredactie noemt de voorstelling zelfs ‘de beste van het afgelopen seizoen’. “Dat is geweldig, maar ergens is er altijd dat stemmetje ‘wat als ik hierna nooit meer zoiets ga maken’. Het Impostor Syndrom: dat je bang bent om door de mand te vallen”, legt ze uit. Kim en Elias spelen in We’re all alone in this together twee clowns in de beeldende en muzikale tragikomische voorstelling over daten, sociaal wenselijk gedrag en grensoverschrijdend gedrag. “De voorstelling zorgt er helaas wel voor dat ik niet bij de uitreiking kan zijn van de Piket Kunstprijzen. Ik sta zelf op het podium in Utrecht. Juist door de goede recensies zijn er flink wat data bijgekomen”, zegt Kim. “Echt balen, maar ik kan het publiek natuurlijk niet laten zitten.”
Kim bedacht het concept voor We’re all alone in this together en putte hiervoor veel uit haar persoonlijke datingervaringen. “Maar het is wel echt theatraal; ik vertel niet letterlijk één-op-één mijn eigen verhaal.” Het thema daten en alles wat daarbij komt kijken is universeel. “Natuurlijk is iedereen verschillend, maar ik denk dat veel mensen zich kunnen herkennen in de voorstelling.” Kim en Elias zijn verkleed als clowns ‘omdat je je tijdens een date soms ook kan voelen als een clown verkleed als mens’. De vele ongeschreven en geschreven regels passeren de revue. “Ik heb zelfs wel eens paniekaanvallen gehad tijdens dates: dat het opeens voelde alsof de tijd heel langzaam voorbijgaat.”
De voorstelling begint als een clownsvoorstelling met mime, maar later in de voorstelling wordt er wel gepraat. Ook clowneske acts komen voorbij. “Geen enge McDonalds-clown hoor, maar meer Pierrot-achtige clowns.” De emoties van het publiek zijn heel verschillend. “Soms huilt iemand in de zaal, terwijl iemand ernaast juist in de lacht schiet.” Het ‘grijze gebied’ in het datinglandschap wordt bespreekbaar gemaakt. “Ik ben als tiener twee jaar lang met tussenpozen door een ouder iemand achtervolgd op de fiets. Toen ik twee vrouwelijke handhavers een keer om hulp vroeg zeiden zij dat ik maar een winkel in moest gaan. Veel gedrag wordt vergoelijkt en soms zeg je in het moment zelf niet iets over een situatie. Ook zijn er verschillen tussen hoe vrouwen en mannen een situatie ervaren. Fysiek is er al een groot verschil tussen die twee.”
Kim heeft ondanks haar jonge leeftijd, 28 jaar, al een duidelijk signatuur. “Een mix van grappig, toegankelijk, absurd en een beetje vreemd”, zegt ze. “Ik balanceer op het snijvlak van cabaret en stand-up, maar houd ook erg van talige en beeldende voorstellingen.” Op De Parade speelde ze OC/DC. “Een solo over mijn persoonlijke angsten, maar ook de politiek komt voorbij. Ik voelde ook angst toen de PVV de Tweede Kamerverkiezingen had gewonnen. Soms is angst een hele goede raadgever, maar het kan ook een hele slechte raadgever zijn.” Ze omschrijft angst als een monster dat zich voedt en steeds groter en groter wordt.” Populisme ontstaat vaak ook uit angst: angst voor andere groepen mensen of oorlog. “Bangmakerij kan ook goed werken in de politiek die vaak inspeelt op angsten. Alles wordt ook zwart-wit door angsten uit te vergroten. Ik pleit ervoor in de voorstelling voordat je het heus niet altijd over alles eens hoeft te zijn, maar ondanks angst kun je je wel openstellen voor de mening van een ander. Let’s agree to disagree.”
De maker- en actrice vindt het geweldig om genomineerd te zijn voor de Piket Kunstprijzen. “Die prijs kende ik al. Tarik Moree en Char Li Chung werden eerder ook genomineerd. Het zou fantastisch zijn om te winnen, omdat je letterlijk tijd kan kopen met het prijzengeld. Het maken van kunst kost nu eenmaal tijd, zegt Kim. “Je moet in de kunstsector veel werken om te blijven werken. In twee jaar tijd heb ik vijf voorstellingen gemaakt. Maar je kan niet alleen maar oogsten, soms moet je ook tijd hebben om even te zaaien”, aldus Kim.
Tekst: Tanja Verkaik
Foto’s Dana LaMonda
