Hagenaar Jos Nargy, die vorig jaar de Piket Kunstprijs in de categorie Toneel in de wacht sleepte, kan met tevredenheid terugzien op de afgelopen wintermaanden. “De nominatie was al heel fijn”, zegt hij. “Echt eervol, een stuk erkenning. Maar winnen was natuurlijk geweldig: Mensen houden van winnaars.” De prijs was een heus ‘piketpaaltje’ in zijn carrière en kwam in allerlei opzichten precies op het goede moment.
Taal taal laten zijn
Jos wil zich verder ontwikkelen als theatermaker en poëzie als expressievorm blijft daarbij belangrijk voor hem. “Ik wil verder met het literaire, met de dichterswereld, maar dan niet op een academische manier.” Hij ziet allerlei mogelijkheden om juist in het theater, zoals hij het zelf zegt, ‘taal taal te laten zijn’. “Het gesproken woord is ook het woord dat klinkt”, merkt hij op. Hij droomt nog steeds van een ‘uitbeelding op onze manier’ van het legendarische Poëzie in Carré-evenement (28 februari 1966), waarvoor Simon Vinkenoog 25 collega-dichters uitnodigde: “Misschien over drie jaar of zo.” Voor de Poezieboys (Jos Nargy, Joep Hendrikx) werkt Jos momenteel aan een project over Johnny the Selfkicker (de dichter Johnny van Doorn, 1944-1991), met Bas Prins voor de muziek. Jos wil hiermee ‘op zoek naar de selfkicker in onszelf.’ Behalve door het taalaspect, voelt hij zich aangetrokken door ‘het woeste en provocerende van Van Doorn en de donkere kant van zijn leven.’
Selfkicker
Heel erg druk
‘Ik heb het heel erg druk,’ zegt Jos met een grijns van oor tot oor. ‘Alles komt tegelijk!’ Met Kaatje Kooij (die in 2016 de Piket Kunstprijs in de categorie Toneel won) en Tommy Ventevogel maakte hij De Vrije School – De Voorstelling voor het Maaspodium in Rotterdam, onder het motto ‘Drie ex-vrije scholieren plegen wortelonderzoek’. “Het was eigenlijk een beetje een uit de hand gelopen grap”, zegt Jos. Het heeft hem dus best wel verbaasd dat deze FRESH-avond op 1 maart in een mum van tijd was uitverkocht. Een week later, op 8 maart, vond de première plaats van een uitgebreide versie van de productie Herinneringen aan mijn broer naar tekst van Toon Tellegen door het collectief Thomas, Sacha en Jos. “Het is een zaalversie van een uur”, legt Jos uit. “Er zijn meer verhalen, meer verdieping”, Jos was ook nu weer verantwoordelijk was voor de tekstbewerking. Thomas, Sacha en Jos.
Foto: Kamerich & Budwilowitz
Jos Danst
Jos hoopt zich later dit jaar te kunnen wijden aan verdere verkenning en een eventuele subsidieaanvraag voor de productie Jos Danst. Bij de uitreiking van de Piket Kunstprijzen op 26 november 2018 liet hij het woord ‘ademruimte’ vallen. Nu, zo’n vier maanden later, stelt hij tevreden vast dat dat precies was wat de prijs hem gegeven heeft.
Tekst: Anna Beerens, Foto: Janneke van Beek
