17 april 2023 | Nieuws
“Het voelt alsof de uitreiking van de Piket Kunstprijzen nog maar een week geleden is”, zegt Isla Clarke die de Piket Kunstprijs in de categorie Dans in 2022 mee naar huis mocht nemen. “De afgelopen maanden zijn zo veeleisend en intens geweest.” Het volgende seizoen neemt ze vrijaf voor de laatste fase van haar transitie; ze ziet uit naar wat ze haar ‘volgende hoofdstuk’ noemt.’
Maar vooralsnog heeft Isla het verschrikkelijk druk. Begin april reist NDT 1 naar Servië voor optredens in het Servisch Nationaal Theater in Novi Sad als onderdeel van het Belgrade Dance Festival, met werk van Jiri Killian, Gabriela Carrizo en Crystal Pite. Later die maand brengt het gezelschap hetzelfde programma in het Sadler’s Wells Theatre in Londen. Isla is ook begonnen met de repetities voor Raw are the Roots, het volgende programma van NDT 1, dat op 11 mei in première zal gaan in Amare en waarin nieuw werk van Felix Landerer en Sharon Eyal & Gai Behar te zien zal zijn. In juni en juli danst Isla in The Hole van Ohad Naharin. “Mijn ouders komen over uit Canada om mij in The Hole te zien. Dat maakt me echt gelukkig. Het is erg lang geleden dat ze me hebben zien dansen.” Eerder dit jaar danste Isla in Marco Goecke’s In the Dutch Mountains.
En daarnaast heeft ze dansstudenten van de Koninklijk Conservatorium begeleid bij het instuderen van een stuk van choreograaf Johan Inger, een nieuwe en heel verrijkende ervaring. “Ze moesten wel wennen aan iemand zoals ik, aan mijn persoonlijkheid”, zegt ze, “maar het gaf veel voldoening. Ik vond het heel fijn om te doen. Ik zou later best balletmeester kunnen zijn. Het is een baan die tussen dansen en lesgeven in staat. Je hebt er een bepaald soort gevoeligheid voor nodig, zodat je in staat bent om harde dingen op een zachte manier te zeggen.” Zou ze zelf niet iets willen maken? “Ik voel op dit moment geen drang om te creëren”, zegt Isla eerlijk, “en het is iets dat zich niet laat dwingen.”
Heeft de Piketprijs verschil gemaakt? “Ja, zeker”, zegt Isla. “Ik heb al mijn schulden kunnen afbetalen en kan dus doorgaan naar mijn volgende hoofdstuk.” In haar rapport stelde de Piket vakjury dat de manier waarop Isla zichzelf binnen de danswereld positioneert ‘zowel artistieke als sociale impact zal hebben en een weerklank zal vinden die verder gaat dan wat er op het toneel gebeurt’. De jury beschreef haar als iemand die voor velen een rolmodel zou kunnen zijn en nieuwe wegen en perspectieven zou kunnen openen. Isla komt er eerlijk voor uit dat het juryrapport haar diep heeft geroerd. “Het voelde als een bevestiging van mij. Het raakte me echt om te horen dat ik impact zou kunnen hebben.” Isla neemt het volgende seizoen vrijaf om te resetten en is haar gezelschap dankbaar dat haar die mogelijkheid wordt geboden. “Ik ga beginnen aan de laatste fase van mijn transitie en heb tijd nodig om te herstellen, voor mezelf te zorgen en mijn vorm te hervinden. Ik vind het opwindend wat dit me gaat brengen. Ik heb het gevoel dat ik beter in mijn vel zit; dat beïnvloedt alles.”
Isla woont momenteel in Amsterdam, maar denkt erover terug te verhuizen naar Den Haag. Ze is het delen van woonruimte nu toch wel een beetje ontgroeid, vindt ze, en wil op zoek naar een eigen plekje. “Ik wil meer stabiliteit om nu eindelijk in staat te zijn me helemaal op mijn werk te storten”, zegt ze. Wellicht heeft het te maken met het feit dat haar transitie nu bijna voltooid is; de dingen beginnen op hun plaats te vallen en alles dat altijd tot ‘de toekomst’ behoorde, staat op het punt vaste vorm aan te nemen. En Amsterdam mag dan reuze dynamisch zijn, maar Isla heeft eigenlijk wel behoefte aan wat meer rust en focus. Den Haag bruist op zijn eigen manier en ze vindt het fijn om in Amare te werken. “Enerzijds heeft het gebouw erg veel lege ruimte zonder dat er een heldere choreografie is. Ik denk dat het tijd nodig heeft om tot zijn recht te komen. Anderzijds is het geweldig om zoveel andere kunstenaars om je heen te hebben. Dat je mensen opera hoort oefenen terwijl je in de kantine zit te lunchen.” Ze is erg blij met de dansstudio’s. “Die ramen, dat prachtige uitzicht, alles wat er zich afspeelt op het plein beneden. Wist je dat er elke morgen op exáct dezelfde tijd een klein rood autootje verschijnt…?”
Foto: Hessel Waalewijn
Tekst: Anna Beerens
