10 april 2015 | Nieuws
Karel van Laere won vorig jaar de Piket Kunstprijs voor de categorie toneelkunst. Hoe is het nu met hem? We spraken Karel over zijn performances, zijn ontmoeting met de vakjury en natuurlijk zijn toekomstplannen.
De uitreiking
“Tijdens de uitreiking zat ik in Taiwan, om er met een bevriende cameraman proefopnames voor een nieuw videokunstwerk te maken. We hebben de beweging van mensen op een roltrap vastgelegd in een van de drukste metrostations van Taipei. Eind 2015 hoop ik de definitieve versie gerealiseerd te hebben.
“Taiwan vind ik een fascinerend land. Ik houd van de precisie van de Taiwanezen, hun oog voor detail en de zorg waarmee alles is vormgegeven. Na mijn opleiding performance aan de toneelacademie Maastricht heb ik een jaar doorgestudeerd aan de Taipei National University of the Arts in de richting New Media Art. Ik volgde lessen bij Yuan Goang-ming, een videokunstenaar die mij buitengewoon inspireert.
“Ik maakte me geen illusies dat ik de Piket Kunstprijs zou winnen. De andere genomineerden, Nik van den Berg en Firma MES, komen ook van de toneelacademie Maastricht. Ik bewonder hen in hun eigen disciplines. Nik en ik zijn allebei performer en mijn veronderstelling was dat wij binnen de categorie ‘Toneel’ niet goed plaatsbaar waren. Voor de zekerheid heb ik wel mijn ouders gevraagd om naar de uitreiking te gaan en zelf bleef ik de hele nacht op. Om vijf uur ’s ochtends Taiwanese tijd kwam er een telefoontje uit Den Haag en hoorde ik dat ik had gewonnen – via een Skype-verbinding was ik live te zien in de zaal. Het was waanzinnig, ik was compleet verrast. De rest van de dag liep ik met een brede glimlach over straat.”
De prijs
“Van een deel van het prijzengeld heb ik een nieuwe laptop gekocht, met nog betere functies voor het monteren van beeld en geluid. Ik monteer en bewerk mijn films zelf – dat kan in principe overal, zo bespaar ik kosten en behoud ik de controle. De rest van het geld wil ik besteden aan het maken van een nieuwe performance en de inrichting van een nieuwe studio. Nu werk ik nog vaak in het atelier van mijn vader (beeldhouwer Paul van Laere), maar ik ben op zoek naar een eigen ruimte in Den Haag.”
De vakjury
“David Geysen en Monique van der Werff zijn langsgekomen op mijn vaders atelier. David kende ik al langer: als tiener zag ik hem spelen in ‘En God zag dat het goed was’ van toneelgroep De Appel en dat vond ik helemaal het einde – vanaf dat moment wist ik dat ik theater wilde maken. Na afloop raakte ik in de foyer met de acteurs in gesprek en wees David me door naar het ALBA theaterhuis.
“Het klankbordgesprek met David en Monique vond ik interessant. Ze hebben veel ervaring binnen de toneelwereld en hebben belangstelling voor nieuwe ontwikkelingen. Waar ik vooral tegenaan loop is het werven van fondsen, een groot obstakel in ons vak. Het kost veel tijd en moeite.”
Toekomstplannen
“Wat betreft mijn eigen projecten hoop ik me in de toekomst voornamelijk op videokunst en live performance te richten. Largo, het derde deel van mijn ‘sleeptrilogie’, gaat tijdens Cinedans 2016 in première bij EYE Amsterdam. Daar ben ik op dit moment druk mee bezig.
“Met Bokko, de Koreaanse dansperformance die ik met oud-klasgenoot en acteur Vanja Rukavina opvoer, verdien ik gedeeltelijk de kost. Vanaf april gaan we elke maand een paar keer in het buitenland optreden als onderdeel van het Aerowaves festival. We komen onder meer in Barcelona, Dublin en Kopenhagen – korte, intensieve trips worden dat, waarbij ik mijn gewone, veel stillere leven inruil voor iets heel anders. Er zijn ook al Nederlandse optredens geboekt. Ik zorg altijd dat ik goed getraind ben voor die shows.”
(Tekst: Sandra Heerma van Voss)
