Theatermakers, acteurs, kunstenaars en dansers worden hard getroffen door de maatregelen van de overheid om het coronavirus onder controle te houden. Wat voor impact hebben de maatregelen op de kunstenaars van de Piket Kunstprijzen? Deel 49: Thomas, Sacha en Jos, genomineerden van de Piket Kunstprijzen in de categorie Toneel in 2015.
Theatercollectief Thomas, Sacha en Jos kreeg prachtige recensies voor Mijn vader, gebaseerd op het gelijknamige boek van Toon Tellegen. “Het is grappig, het is ontroerend, het is poëtisch”, schreef de Theaterkrant. De tournee wordt, als de coronamaatregelen het toestaan, vervolgd in mei. “We kruisen onze vingers dat we dan weer wat kunnen wat betreft Thomas, Sacha en Jos. Daarnaast zijn we ook bezig met andere projecten. Ik bij Danstheater AYA, Thomas bij Familie Flöz en Jos met de Poezieboys, ” zegt Sacha Muller, die zich gelukkig prijst dat het eerste deel van de Mijn vader– tournee wél grotendeels doorging. “Een enkele voorstelling viel uit of moest worden verplaatst.” Optreden voor maximaal dertig personen was wel even wennen. “De première was voor achttien mensen. Het is een komische voorstelling, maar ook een tranentrekker. Dat komische werkte niet goed voor zo’n kleine groep. Je krijgt wel een lach, maar geen lachsalvo”, zegt Jos Nargy, die in 2018 de Piket Kunstprijs in de wacht sleepte in de categorie Toneel. “Het mooie aan theater is dat je onderdeel bent van een groep die samen naar iets kijkt. Nu waren het meer individuen die verspreid waren over de zaal” Dat werkte wel goed voor de poëtische of tragische scenes. “Uiteindelijk hebben we een goede vorm gevonden”, zegt Thomas van Ouwerkerk, die wel uitkijkt naar het spelen voor grotere groepen.
“Toen we subsidie aanvroegen voor Mijn vader speelde corona nog niet, maar de begroting was gebaseerd op oude bezoekersaantallen. Een optie die wij hebben gekozen om twee voorstellingen per dag te spelen”, vertelt hij. “Gelukkig heeft het Vlakke Vloer Platform, dat bestaat uit zeventien verenigde vlakkevloertheaters (waaronder Theater aan het Spui), een subsidie aangevraagd bij het Kickstart Cultuurfonds waardoor zij groepen die op projectbasis een voorstelling komen spelen een uitkoopsom kunnen bieden. Dat heeft ons echt geholpen en daardoor kon het project doorgaan.”
Recensies en nieuw plan
“Ik mis het donderjagen in de kunst, het avontuurlijke. Het napraten ook na een voorstelling”, zegt Jos. “Dat maakt echt onderdeel uit van de ervaring.” Dat de voorstelling goed werd ontvangen door het publiek en de pers is fijn. “Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik mij niet op recensies focus. Dat je de credits krijgt voor wat je gemaakt hebt. Tegelijkertijd gaat het er ons niet om sterren binnen te harken”, zegt Sacha. “Maar we maken geen voorstelling specifiek voor de recensent”, vult Thomas aan. De focus van Thomas, Sacha en Jos ligt nu volledig op Mijn vader. “Maar we hopen ook op de Parade te spelen en daarnaast hebben we andere plannen”, zegt Jos. “We willen een voorstelling maken over de beeldend kunstenaar Alexander Calder”, vertelt Thomas. “Hij is bekend van geworden door zijn mobielen: hangende metalen objecten. Hij heeft een miniatuurcircus gemaakt van ijzerdraad, kurken en kleine lapjes stof. Hij heeft een miniatuurcircus gemaakt van ijzerdraad, kurken en lapjes stof. Hij speelde circusje voor andere kunstenaars, voor Picasso bijvoorbeeld. We willen dat miniatuurcircus weer tot leven brengen.”
Afzonderlijke projecten
Thomas is momenteel in Berlijn om te repeteren voor de mimevoorstelling Feste van de Familie Flöz. “Het is een voorstelling zonder taal gespeeld door een fysiek internationaal gezelschap dat werkt met maskers. Met drie acteurs spelen we zo’n twintig personages. Dat betekent hele snelle kostuumwisselingen. Het speelt zich af rond bij achterhuis van een chique villa aan zee. Je volgt een aantal personages die daar werken.” Wekelijks worden alle acteurs getest op corona voor een veilig repetitieproces.
Sacha heeft de voorstelling Tuimel & Bounce gemaakt voor Danstheater AYA. “We zouden nu moeten spelen, maar het kan niet. We hebben de voorstelling dus nog niet voor publiek kunnen spelen. Het is een jeugdvoorstelling die we ook op scholen kunnen doen en nu die weer open zijn, kunnen de schoolvoorstellingen hoogstwaarschijnlijk wel gewoon plaatsvinden.”
Jos werkt met de Poezieboys aan de voorstelling FRITZI, een voorstelling over dichteres Fritzi Harmsen van Beek, die op 1 april in première moet gaan in Theater aan het Spui in Den Haag. “Twee jaar geleden maakten we met Joost Oomen een programma op Lowlands dat Duizend dode dichters heette. Wij persifleerden dode dichters en daar zat Fritzi tussen en we raakten erg onder de indruk van haar poëzie. Ze was intens chique, maar ook heel aards. Een soort zeerover”, zegt Jos. Bij uitgeverij De Bezige Bij brachten De Poezieboys de bloemlezing FRITZI uit met een selectie van gedichten van haar hand. “We willen mensen met poëzie in aanraking laten komen en dus ook die van dode dichters. Dat is een van onze doelen met de Poezieboys.”
Kracht van theatercollectief
Thomas, Sacha en Jos vormen al jaren met succes een theatercollectief. Wat is de kracht achter het succes? “We zijn zo lekker gewoon gebleven”, zegt Jos met een lach. “De lol staat echt centraal.” “We zitten niet op elkaars lip”, vult Sacha aan. “We werken ook afzonderlijk aan eigen projecten. Die balans is dus goed.” Thomas: “Er is een goede rolverdeling tussen ons drieën. We hebben allemaal een fascinatie. Ik ben echt van het beeld, Jos van de tekst en Sacha van de muziek. Als we allemaal ergens om moeten lachen, is de kans groot dat het publiek er ook om kan lachen.”
Foto’s: Kamerich&Budwilowitz/EYES2
