Theatermakers, acteurs, kunstenaars en dansers worden hard getroffen door de maatregelen van de overheid om het coronavirus onder controle te houden. Wat voor impact hebben de maatregelen op de jonge kunstenaars van de Piket Kunstprijzen? Deel 31: Shah Tabibi.
Shah was altijd al ‘theatraal, dramatisch en een echte verteller’. “Dat laatste zit ook echt in mijn cultuur”, zegt de in Afghanistan geboren Shah. “In het Westen is het verhalen vertellen meer naar de achtergrond verdwenen. Ik had zelf nooit gedacht dat ik ooit op het podium zou staan.” Dat hij nu is genomineerd voor de Piket Kunstprijzen is een droom die uitkomt. Twee jaar geleden zat hij bij de uitreiking in het publiek. “Daarna schreef ik op mijn Instagrampagina dat ik hoopte om volgend jaar op het podium te staan. Dat werd een jaar later”, zegt Shah terwijl hij de post op Instagram toont. Hij is vereerd met de nominatie. “Want ik ben geen standaard theatermaker. Ik kijk ook echt op naar mijn mede-genomineerden.” Het bedrag dat hij kreeg voor zijn nominatie, tweeduizend euro, deelde hij met zijn twee muzikanten.
Slapende storyteller in hem ontwaakte in theater
Toen hij de voorstelling Kingdom of Fire and Clay van Raphael Rodan en Sahand Sahebdivani zag, werd de slapende storyteller in hem wakker. “Ik had al wel theatervoorstellingen gezien, maar dit veroorzaakte een soort vibratie van binnen. Ik vond daarvoor dat veel voorstellingen erg zijn gericht zijn op het oudere toneelpubliek. Dat is niet bedoeld als kritiek, meer als feedback.” Shah voelde vaan geen herkenning in het verhaal of de boodschap van voorstellingen omdat theater heel ver weg stond van hemzelf. “Ik werd wel geraakt door dit stuk over vriendschap tussen een Israëliër en Iraniër.” Dankzij theatermaker en storyteller Raphael Rodan, die was betrokken bij die voorstelling, zette hij de eerste stappen in de richting van zijn eigen voorstelling Shah of Holland waarin hij zijn verhaal vertelt. Op 4 jarige leeftijd kwam bij vanuit Afghanistan naar Nederland. “Ik vertel hoe ik Nederland ervaar. Ik voel mij ook echt een Nederlander, maar ben dat niet op alle gebieden. Je bent ook een Nederlander als je niet vier keer per week aardappelen eet. Tegelijkertijd ben ik ook Afghaan, hoewel ik mij ook niet bij alle gebruiken prettig voel. In Afghanistan is het bijvoorbeeld heel normaal als mannen elkaars hand vasthouden.”
Impact van de maatregelen
Shah baalt ervan dat voorstellingen van Shah of Holland als gevolg van de coronamaatregelen geen doorgang konden vinden. “In Nederland is er een aantal gecanceld, maar ook in België.” De Hagenaar hoopt snel weer nieuwe tourdata te kunnen melden. Een van de Piket Kunstprijzen winnen zou ook een enorme opsteker zijn voor Shah en zijn team. “Daarmee kunnen we een tour opzetten en ons echt puur focussen op de show zelf”, legt hij uit. “Eén ding is zeker. De story van de Shah of Holland is nog lang niet uitverteld.
En nu?
Shah is weer begonnen met de repetities voor Shah of Holland. “Eens per week komen de muzikanten en ik samen.” De voorstelling heeft zich, naar zijn zeggen, steeds meer doorontwikkeld. Zo werkte hij eerst met twee gitaristen, nu heeft hij een rubab-speler en een gitarist naast zich op het podium. De rubab, vergelijkbaar met een luit, is een van de nationale instrumenten van Afghanistan. “Er zijn maar weinig mensen in Nederland die rubab spelen. Samen met de gitaar klinkt dat heel bijzonder”, zegt Shah, die tijdens zijn voorstelling meer doet dan verhalen vertellen. “Ik zing, dans en draag ook poëzie voor.” Naast storytelling werkt de Hagenaar drie dagen per week als psycholoog in Zoetermeer. “Dat doe ik heel bewust maar drie dagen om mijn creatieve kant niet te verwaarlozen.”
Toekomstplannen
Shah droomt ervan dat een theaterbureau met hem en zijn muzikanten in zee gaat. “Shah of Holland werd heel goed ontvangen. Vrijwel elke voorstelling kregen wij een staande ovatie. Maar er is werk aan de winkel. Ik wil echt een tournee.” Hij heeft een duidelijk doel met deze voorstelling. “Ik wil mensen bij elkaar brengen. Mijn voorstelling is een soort tegengif tegen verdeeldheid. Identiteit is en blijft een hot topic. Er zijn diverse onderzoeken gedaan naar integratie en assimilatie: mensen die assimileren vormen minder goed hun eigen identiteit dan mensen die integreren en een stukje van hun eigen cultuur houden terwijl ze ook de nieuwe omarmen”, vertelt hij. Naast Shah of Holland wil de Hagenaar ook zijn voorstelling FOMO (Fear Of Missing Out) verder uitbouwen. Deze performance over romantische relaties in een biculturele context speelde hij al eerder in Theater De Generator in Leiden. “Het gaat over millennials en relaties. Willen we voor de rest van ons leven bij dezelfde persoon blijven? Ik zou graag met de mensen in het publiek hierover in gesprek gaan”, besluit Shah.
Korte film 72hrs The Hague Film Contest
Foto bovenaan artikel: Hessel Waalewijn, foto’s slideshow: Adina Dragnea en Channa H.
