Categorie archief: Winnaars

Dans: Sara de Greef (1998)

Sara is een natural-born creator. Haar drang om dans te creëren is onstuitbaar. Sara is ook een digital native, zodat haar scheppingsdrang is gedocumenteerd in een stroom aan online filmpjes. Het meeste werk creëert zij voor de danser die altijd bij de hand is: Sara zelf. In deze intieme mini-choreografieën laat ze zien dat ze in staat is zichzelf te onderzoeken en welke vlucht haar werk daarbij kan nemen. Er is een opvallende natuurlijkheid in de wijze waarop zij erin slaagt haar ideeën naar haar eigen lichaam te vertalen en tot uitdrukking te brengen. Ook wanneer zij met anderen werkt, legt ze een eigen signatuur en perfectionisme aan de dag die opmerkelijk zijn voor iemand van haar leeftijd. De Piket Kunstprijs is een aanmoediging om zich als choreograaf verder te ontwikkelen.

Toneel: Naomi van der Linden (1990)

Naomi heeft zich op een indrukwekkende manier ontwikkeld van een veelbelovende studente met een prachtige stem tot een volwassen vakvrouw, die opvalt door haar power, diepgang en engagement. Ze weet wat ze doet en waar ze voor staat. Behalve als performer is ze ook actief als theatermaker. Hierin laat zij een intrigerende andere kant van haar artistieke persoonlijkheid zien, die aandacht, uitdaging en stimulans verdient.

Piket Juryprijs 2019: Tim Terpstra (1987)

Bij organisaties als TodaysArt, We Are Public en The Grey Space in the Middle heeft Tim zich er altijd voor ingezet om ook met de meer schurende kunstvormen de harten van het publiek te veroveren. Tim treedt niet op de voorgrond, maar is bij uitstek degene die ‘in de coulissen’ mensen weet te motiveren. Met zijn energie en enthousiasme heeft hij er veel toe bijgedragen dat het initiatief We Are Public ook in Den Haag een game changer is geworden. Het publiek blijkt bereid om overal in de stad het onbekende te komen ervaren. Deze mede door Tim gewekte nieuwsgierigheid geeft het initiatief zijn buitengewone reikwijdte. Tim is te jong om deze Juryprijs als een waardering voor zijn ‘oeuvre’ te kunnen opvatten. Het is veeleer een teken van appreciatie, en een aanmoediging om zo door te gaan.

Schilderkunst: Eden Latham (1991)

Het verstrijken van de tijd stoppen, bederf een halt toeroepen en het vluchtige proberen vast te leggen. Eden Latham gaat deze grote thema’s met eenvoudige ingrepen en alledaagse materialen te lijf. Gebruiksvoorwerpen lijken zich hun vorige functie te herinneren zoals de contouren van een slapende mens in een matras en de afdruk die een kast achterliet in een tapijt. Dit zijn voor Eden beginpunten van een proces van inpakken, insmeren en inkaderen om het verval te conserveren. Het levert werken op die zo krachtig zijn, dat ze je ondanks hun viesheid verleiden.

Dans: Kinda Gozo (1996)

Kinda Gozo groeide op in de Centraal-Afrikaanse Republiek, waar zij op straat de dans ontdekte. Als tienjarige verhuisde zij naar La Rochelle in Frankrijk, waar zij naar het conservatorium ging en zich ontwikkelde als danseres. Wat opvalt zijn haar kracht, onvoorspelbaarheid en souplesse, niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel. Wij zijn gewend om talent als iets statisch te zien, een soort schatkist. Bij Kinda is talent echter pure dynamiek – een interne krachtbron waaruit ze haar energie haalt en de motivatie voor haar beslissingen, zowel in haar dansen als in haar leven. Haar intuïtieve verbondenheid met deze bron fascineert. Er is letterlijk sprake van een origin-aliteit die we ook haar ziel als performer zouden kunnen noemen en die aan haar kunstenaarschap een diepte geeft die wij in die mate nooit eerder bij een danser hebben gezien.

Toneel: Jos Nargy (1988)

Jos Nargy is een echte Hagenaar die veel theater maakt in zijn stad. Hij heeft een lange staat van dienst opgebouwd en kleurt daarmee het culturele klimaat. Zo maakt hij eigen voorstellingen, maar speelt hij ook in het Collectief ‘Thomas, Sacha en Jos’ en heeft mede de Poezieboys opgericht. Hij wisselt energieke toneelproducties af met verstilde en poëtische programma’s. Met deze laatste producties zet hij de verbeelding van het publiek in gang. Ook communiceert hij goed met zijn publiek. Hij houdt van literatuur en zijn taalgevoeligheid zie je terug in wat hij maakt. Het is altijd beeldend, talig en transparant. Deze prijs is een beloning voor al zijn vele en harde werken voor het toneel in de stad Den Haag.

Piket Juryprijs 2018: Hedda Twiehaus (1949)

Hedda Twiehaus heeft als docent en repetitor van Nederlands Dans Theater 2 (NDT2) al tientallen jaren een grote invloed op jonge toptalenten die van over de hele wereld naar Den Haag zijn gekomen om zich verder te ontwikkelen. Met ongebreidelde energie en passie draagt zij de magie van dans en de waardes van het gezelschap over op steeds nieuwe generaties dansers. De gedrevenheid en wijsheid waarmee Hedda Twiehaus haar functie invulde, maakten haar niet alleen tot een uitmuntende repetitor, maar ook tot een klankbord, coach en ‘surrogaatmoeder’ voor de jonge dansers van NDT2. Het is de menselijke warmte die nodig is om jonge mensen niet alleen als danser, maar ook als mens te laten groeien. Met de haar kenmerkende bescheidenheid plaatst zij zichzelf hierbij altijd op de achtergrond.

Schilderkunst 2017: Julien Guettab (1992)

Vanaf het eerste moment was de jury betoverd door de kleine, intieme aquarellen en tekeningen van deze kunstenaar. Het werk is dromerig en nauwkeurig, haast meditatief en toch expliciet. Geïnspireerd door boeken lijkt Julien te werken aan een geheel eigen encyclopedie. Maar waar encyclopedieën een onderwerp toelichten en duiden, roept deze soms zelfs cryptische verzameling beelden eerder vragen op. In plaats van aansluiting te zoeken bij gangbare trends of stijlen in de hedendaagse kunst, kijkt Julien naar binnen en schotelt de kijker een persoonlijke blik op zijn innerlijke wereld voor. Hiermee geeft hij vorm aan zijn herinneringen, angsten en fantasieën en zet de kijker aan tot associëren en fantaseren. Zijn persoonlijke signatuur, gedrevenheid en productiviteit doen sterk vermoeden dat Julien niets anders zou kunnen en willen maken dan dit tere en tegelijkertijd krachtige werk.

Dans 2017: Astrid Boons (1988)

Astrid Boons heeft als danseres een staat van dienst opgebouwd en danste o.a. bij NDT 2 en de GöteborgsOperans Danskompani. De afgelopen jaren is zij zich ook gaan richten op choreografie. In deze hoedanigheid werd zij genomineerd voor de Piket Kunstprijzen. In 2016 kwam Astrid terug naar Nederland en maakte zij veel indruk met het duet Rhizoma. Voor een beginnend choreograaf toont zij een ongewone rijpheid: Astrid legt een sterke intensiteit in haar werk en heeft een subtiel gevoel voor dosering waardoor ze de spanning tot aan het eind toe weet te behouden. Het is bijzonder dat zij in haar vroege carrière als choreograaf deze delicate kwaliteiten al zo heeft ontwikkeld.

Toneel 2017: Bram Suijker (1989)

Bram is een acteur die zich voortdurend weet te ontwikkelen. Hij heeft de jury dit jaar overtuigd met zijn rol in het toneelstuk De Verzamelde Werken van Shakespeare (ingekort). Daarin laat hij veel verschillende kanten van zichzelf zien. Hij is vanaf het eerste moment volop aanwezig en neemt het publiek mee, maar hij kan ook goed doseren. Hij is geloofwaardig en weet ontroering en humor tijdens een voorstelling over te brengen op het publiek. Bram kan zichzelf heel goed transformeren; hij weet hoe hij zijn stem en lichaam moet inzetten en overtuigt daarmee in zijn rollen. Het spelplezier straalt er ook vanaf. Hij is het afgelopen jaar zo gegroeid dat hij als acteur een voorstelling kan dragen. De jury ziet dat hij zelfstandiger en meer volwassen is geworden. Hij heeft zich inmiddels al meerdere jaren verbonden aan Het Nationale Theater en daarmee aan Den Haag.