Poernima Gobardhan (29), een van de genomineerden voor de Piket Kunstprijzen van dit jaar, werd al op jonge leeftijd gegrepen door de Indiase dans en dan met name de klassieke Indiase dansstijl Bharata Natyam. Ze creëert, danst en heeft ook nog sinds haar vijftiende een eigen dansschool in het Haagse Laakkwartier.
“Ik was altijd al serieus en ambitieus”, zegt Poernima. Dat haar harde werk nu is bekroond met een nominatie voor de Piket Kunstprijzen, is een enorme stimulans. “Ik had de tranen in mijn ogen toen ik het jurycommentaar hoorde.” In de juryvideo stellen juryleden Stacz Wilhelm en Isabelle Chaffaud vast dat Poernima ‘op een spannend kruispunt staat in haar leven’. “We willen haar aanmoedigen”, legt Wilhelm uit. “Als ze op deze manier door kan gaan, zien wij voor haar een belangrijke rol weggelegd als vernieuwer in de Indiase danswereld.”
“Het is een hele lange weg geweest om te komen waar ik nu sta. Het is niet altijd makkelijk om anders te zijn”, zegt de Haagse danseres over haar niche. Maar overstappen naar meer mainstream dansstijlen, daar peinst Poernima niet over. “Ik wil trouw blijven aan mijzelf. Zeker in een wereld waarin andere dansstijlen domineren.” Ze heeft overwogen om auditie te doen bij Codarts, maar besloot om toch niet voor de gebaande paden te gaan.
Dansschool
Poernima zag op haar negende voor het eerst een Bharata Natyam-dansvoorstelling. “Ik was meteen onder de indruk van de skills van de danseres.” Turnles werd ingeruild voor moderne Indiase dans. “Een foutje van mijn vader, die dacht dat dat de dansles was die ik bedoelde.” Later stapte zij over naar de klassieke vorm en daarin diverse opleidingen.
Als tiener werd Poernima gevraagd als invaller voor de danslessen in een Haags buurthuis. “Dat vond ik heel leuk. Ik besefte toen dat ik mensen echt iets kan leren.” Het werd een ongekend succes en nam zulke serieuze vormen aan dat ze zich inschreef bij de Kamer van Koophandel. “Op mijn vijftiende begon ik een eigen dansschool. Eerst op het terrein van PIP op de Binckhorst en nu in het Laaktheater.” De school heet Pretima Ke Dewashrie dat staat voor ‘het beeld van goddelijke schoonheid’. Mensen kunnen bij haar terecht voor Indiase dans en buikdans en er zijn ook bewegingslessen gericht op ouderen. “Ik was jong en dacht ‘wat ik heb geleerd, kan ik delen’.” Op 17-jarige leeftijd deed Poernima mee aan het tv-programma So You Think You Can Dance en met haar leerlingen aan Holland’s Got Talent. “Heel leuk om mee te maken, maar die entertainmentwereld is niets voor mij”, zegt zij daarover.
‘Ik moet dansen’
Poernima heeft haar focus verschoven van het fulltime runnen van een dansschool naar het maken van eigen solovoorstellingen. “Bharata Natyam is een solistische dansstijl. Ik ben nu een jaar of vijf bezig en geef één dag per week les. Ik moet dansen. Het helpt mij om te stoppen met denken: mijn hoofd staat nooit stil.” Het beeld van de vrouw is een constant thema in haar werk. “Mijn eerdere voorstelling, Mata, ging over de zoektocht naar vrouwelijke kracht. Ik zit nu in de onderzoeksfase voor een nieuwe voorstelling, Kali, die in mei volgend jaar in première gaat bij Korzo. Daar wil ik tijdens het repetitieproces ook mannelijke dansers bij betrekken.” Het geldbedrag van 8000 euro dat onderdeel is van de Piket Kunstprijzen zou hierbij goed van pas komen. “Ik ga ook werken met livemuziek tijdens deze voorstelling. Ik deed voorheen vrijwel alles zelf, met uitzondering van hulp van Leo Spreksel voor de regie.”
Indiase dans uit het exotische hoekje
Het is Poernima’s doel om Indiase dans uit het exotische hoekje te halen. “Je merkt dat er weinig kennis over is en dat mensen soms niet verder kijken dan de sari en het lange haar.” Ze wil klassieke de Indiase dans op de kaart zetten. “Ik heb een duidelijk beeld van wat ik wil, een visie.” Zolang ze er plezier in houdt, gaat zij door. “Indiase dans is niet leeftijdsgebonden. Het is juist mooi om een gelaagd lichaam te laten zien. Bovendien is het in India zo ‘hoe ouder je bent, hoe meer aanzien je hebt’”, aldus Poernima.
Hoofdfoto bovenaan artikel: Hessel Waalewijn
Foto’s slideshow: Frank Bol, Bart Grietens en Schaapjesfabriek
Tekst Tanja Verkaik
